“Het geeft zo’n voldoening om te zien waar je werk toe leidt.”

Van dakwerker tot urban miner: het verhaal van Kelly Sempels

In de straten van Leuven wordt de circulaire economie elke dag tastbaarder. Niet alleen in cijfers of beleidsplannen, maar vooral in mensen zoals Kelly Sempels. Waar ze vroeger op daken stond als vakvrouw in de bouw, haalt ze nu waardevolle materialen uit afgedankte gebouwen. Als urban miner bij de Leuvense Materialenbank draagt ze bij aan een nieuwe economie die draait op hergebruik, vakmanschap en zorg voor de toekomst.

Kelly groeide op in een bouwersfamilie. “Mijn vader zat in de bouw, net als vijf van mijn broers. Voor mij was het logisch om dezelfde weg op te gaan,” vertelt ze. Jarenlang werkte ze als dakwerker en metselaar, tot zij op een kruispunt in haar loopbaan terechtkwam. In plaats van opnieuw de ladder op te klimmen, besloot ze een andere richting uit te gaan. Eentje die haar niet alleen werkplezier gaf, maar ook maatschappelijke betekenis.

Via de sociale tewerkstellingsorganisatie Wonen en Werken kwam Kelly terecht in de wereld van urban mining: het demonteren van gebouwen met als doel zoveel mogelijk materialen te recupereren voor hergebruik. “In het begin was het echt leren,” zegt Kelly. “Hoe haal je een houten vloer eruit zonder die te beschadigen? Hoe sorteer je stenen of planken op herbruikbaarheid? Het is ambacht, maar met een ander doel: niet opbouwen, maar redden wat nog waarde heeft.”

Wat ze het mooiste vindt aan zijn nieuwe job? “Elke dag leer ik bij. En het geeft zo’n voldoening om te zien waar je werk toe leidt.” Onlangs zag Kelly een nieuwe opslagunit in de stad, gebouwd met hout dat ze zelf uit een afbraakpand had gehaald. “Dan denk ik: dat heb ík mee mogelijk gemaakt.”

Urban mining is in Leuven meer dan een circulaire strategie, het is een sociaal project. Door mensen zoals Kelly op te leiden en in te zetten, verbindt de stad klimaatambities aan kansen voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. De Materialenbank fungeert als draaischijf tussen afbraak, hergebruik en herbestemming. En de rol van mensen zoals Kelly daarin is cruciaal.

Haar verhaal toont dat circulaire transities niet enkel over systemen gaan, maar ook over een persoonlijke ommezwaai. “Ik had nooit gedacht dat ik nog zo’n nieuwe richting zou inslaan,” zegt ze. “Maar dit werk geeft me energie én zin. Ik doe iets dat ertoe doet.”

Bron: The Guardian